Alokacja aktywów powinna być dostosowywana do celów zwrotu każdego indywidualnego inwestora i tolerancji ryzyka. Jednak istnieją pewne tradycyjne strategie, które są wykorzystywane przez inwestorów, gdy chcą oszczędzić na emeryturę. Skupiając się na parametrach ryzyka i zysku, udostępniamy użyteczną podstawę do określania alokacji aktywów. Do opracowania planu, który pozwoli zaoszczędzić na emeryturę, jest potrzebne określenie swojej daty przejścia na emeryturę. Aby ocenić finanse, jakie będziesz mieć na swojej emeryturze należy uwzględnić następujące czynniki: docelową wartość funduszy, jaką chcemy osiągnąć do emerytury; aktualny kapitał celów inwestycyjnych; jakiekolwiek dodatkowe składki w ciągu całego czasu między latami Twojej pracy i data przejścia na emeryturę.
Gdy już ocenisz swoje przyszłe finanse, alokacja aktywów jest kwestią znalezienia odpowiednich inwestycji, które pozwolą Ci zdobyć docelowy zwrot. Na przykład, jeśli potrzebujesz aktywnego zwrotu, możesz zwrócić uwagę na alokację aktywów, która mocno faworyzuje akcje i aktywa zagraniczne. Aktywa niezbędne do osiągnięcia finansów, które będziemy mogli wydawać na swojej emeryturze, podlega ograniczeniu tolerancji ryzyka. Załóżmy, że inwestor przechodzi na emeryturę za 15 lat, może osobiście trochę bać się ryzyka z powodu indywidualnego nastawienia. Ten inwestor powinien unikać nadmiernie ryzykownych aktywów i wybrać zamiast tego alokację aktywów, która jest uważana za obdarzoną mniejszym ryzykiem, takimi jak papiery wartościowe o stałym dochodzie.
Po zidentyfikowaniu tolerancji ryzyka, należy je powiązać z celami, które chcemy osiągnąć w trakcie oszczędzania na emeryturę, należy opracować strategię alokacji aktywów. Ostatecznie alokacja aktywów i oszczędzanie na emeryturę jest bardzo indywidualnym planem, dostosowanym do indywidualnych sytuacji. Korzystanie z tolerancji ryzyka i celów emerytalnych powinien stanowić podstawę do określenia tego planu, ale wynik jest ostatecznie ustalony na podstawie indywidualnego przypadku.
