Koszty kapitałowe pracy (WCC) odnoszą się do kosztów utrzymania codziennej działalności w organizacji. Koszty te uwzględniają następujące dwa czynniki: pozycję krótkoterminowego zadłużenia spółki oraz bieżącą część zadłużenia długoterminowego, które jest na ogół częścią zadłużenia wymagalnego w ciągu najbliższych 12 miesięcy. Oba znajdują się na bilansie spółki w bieżących pasywach. Większość firm posiada co najmniej dwa następujące dwa konta w bieżących pasywach bilansów: rachunki płatne i pensja/wynagrodzenie płatne.
Oprócz tych dwóch kont, konkretne pozycje zaklasyfikowane są jako różne zobowiązania krótkoterminowe, w różnych firmach i sektorach, ponieważ są bardziej zależne od codziennych czynności, które są rdzeniem działalności. Na przykład w sektorze przemysłowym, WCC są często opisywane jako koszty związane z konwersją surowców do produktu gotowego. Znaczne części budżetu operacyjnego producenta mogą być związane z zakupem i magazynowaniem surowców. Z drugiej strony, firma programująca może mieć większe części swoich zobowiązań krótkoterminowych zdominowane przez badania i rozwój (R&D) koszty i marketing.
Kapitał obrotowy mierzy zdolność spółki do finansowania z dnia na dzień operacji z jego najbardziej płynnych aktywów. Obliczony jako różnica pomiędzy aktywami spółki i jej finanse zobowiązania krótkoterminowe, WC jest jednym z najbardziej popularnych wskaźników finansowych, wykorzystywanych do rozszyfrowania, czy dana spółka ma wystarczającą płynność, aby spełnić wymogi krótkoterminowe. O firmach, których aktywa przekraczają ich bieżące zobowiązania krótkoterminowe mówi się, że mają pozytywny kapitał obrotowy, a o tych, których zobowiązania przekraczają ich bieżące aktywa obrotowe mówi się, że mają negatywny kapitał obrotowy.
